چو من ز سوز غمت جان کس نمی سوزد

که عشق خرمن اهل هوس نمی سوزد

در آتشم من و این مشت استخوان بر جاست

عجب که سینه ز سوز نفس نمی سوزد

ز داغ و درد جدایی کجا خبر داری؟

تو را که دل به فغان جرس نمی سوزد

ز بس که داغ تو دارم چو لاله بر دل تنگ

دلم به حال دل هیچکس نمی سوزد

به جز من و تو که در پای دوست سوخته ایم

رهی ز آتش گل؛ خار و خس نمی سوزد